Vakantie en milieu-zondes
Nog even en de vakantieperiode staat voor de deur. Waarschijnlijk heb je al maanden geleden de bestemming bepaald. Een wandelvakantie, met de fiets door Drenthe, met de auto naar de Middellandse Zee of met het vliegtuig naar een warm Grieks of Spaans eiland. Of misschien nog verder weg.
Elke keuze brengt zijn eigen ecologische voetafdruk met zich mee. Ik wil zeker niet moralistisch zijn en respecteer hierin ieders beslissing. We leven nu eenmaal in deze Westerse maatschappij en kunnen ons niet afsluiten van alles wat energie verbruikt. Wat ik wel hoop is dat je bij de keuze van je vakantiebestemming nagedacht hebt over mogelijke andere en meer duurzame alternatieven.
Ikzelf heb zo ook een “milieu-zonde”. Waar mijn vakantie deze zomer naar toe gaat weet ik nog niet maar ik vlieg wel regelmatig naar Gambia. Ik probeer mijn geweten dan af te kopen met het compenseren van de CO2-uitstoot; het voorkomen van deze uitstoot – niet vliegen dus – is echter geen echte optie voor mij. Natuurlijk geniet ik daar van zon, natuur en de bijzondere Afrikaanse cultuur, maar er is voor mij ook een andere reden: Naast mijn bestuursrol binnen deA ben ik namelijk ook voorzitter van een stichting die kinderen in het binnenland van Gambia sponsort om naar school te kunnen gaan. Een goede opleiding biedt kinderen de mogelijkheid om uit de spiraal van armoede te komen en geeft hen een kans op een betere toekomst. Op deze plaats wil ik ook even reclame maken voor deze stichting en verwijs graag naar de website Future Dreams Gambia.
Uit de vele contacten die ik in Gambia heb blijkt toch vooral een wens naar meer welvaart. Op tv en via de diverse social media ziet men de luxe waarin wij hier in het Westen leven. En simpelweg gezegd: dat wil men ook. Maar wat betekent dat mondiaal voor de al ongelooflijk uitdaging waar we voor staan om de CO2-uitstoot te reduceren? Als alle derde wereld landen naar het consumptieniveau van de Westerse wereld optrekken wordt de duurzaamheidstaakstelling gigantisch. Daarmee is wat mij betreft de energietransitie dus niet alleen een “technische” uitdaging voor het Westen maar tegelijkertijd ook een moreel vraagstuk hoe we de welvaart over de wereld verdelen. De oplossing hoe dit te doen weet ik ook (nog) niet, maar misschien komt u bij een lekker glaasje wijn op het terras in Zuid Frankrijk op een goed idee. Ik hoor dat graag terug.
Fun Hendriks
Voorzitter deA